Antonius Silalahi Gedichten

Contempory Sumatraanse Poëzie

Antonius Silalahi

De Sumatraanse dichter Antonius Silalahi (1973) schrijft over de vernietiging van de natuur op Sumatra door palmolie plantages en aantasting van het milieu. Andere thema’s in zijn werk zijn sociale ongelijkheid, de kloof tussen rijk en arm en, last but not least, hoe te overleven in Indonesië als blinde. Want Antonius Silalahi werd blind op zijn negende. Een jaar later verloor hij zijn ouders en werd wees. Enkele jaren daarna werd hij gevonden door de Nederlandse zuster Jeanette van Paassen die hem naar school liet gaan en het mogelijk maakte dat hij in Bandung een opleiding als fysiotherapeut kon volgen. Hij woont nu in Medan en leeft van zijn inkomen als masseur.

Antonius Silalalahi publiceerde 3 dichtbundels en is actief in literaire kringen op Sumatra. He heeft een radio programma over poezie en is voorzitter van de blinden vereniging in Medan. Antonius is gehuwd met een blinde dame, ze hebben 1 zoon die ziende is.

Hieronder volgt een artikel over Antonius Silalahi geschreven door Marije Plomp. Zij is gepromoveerd aan de Leidse Universiteit op het proefschrift ‘Never-Neverland Revisited. Malay Adventure Stories’ en schreef onderstaand artikel in het tijdschrift Moesson.